Boş Bir Çerçeveden Dolup Taşan Hikayeler

Yeni yıl yaklaşırken, Rotary kulübümüzde arkadaşlarımızla birlikte paylaşılan hediyelerden biri, sade ama anlam yüklü bir çerçeveydi. Herkes gibi ben de bu hediyeyi aldığımda, basit bir obje gibi görünse de evde o çerçeveyi elime alıp düşünmeye başladım: “Bu çerçevenin içine ne koyabilirim?”

Anlam yüklenmiş bir obje, insanın ruhuna dokunabilir. Ama böyle bir şey, bazen farkında olmadığın yaraları da çok derin bir şekilde kanatabilir. O çerçevenin içine koyacak bir fotoğraf bulamayışım, beni geçmişe ve hayatımdaki eksiklik hissine geri götürdü. Ama aynı zamanda şu soruyu sormama neden oldu: “Bu çerçevenin boşluğu neyi temsil ediyor?”

Bir Boşluk mu, Yoksa Bir Fırsat mı?

Boş bir çerçeve, ilk bakışta eksikliğini hissettiğimiz şeylerin sembolü gibi gözükebilir. Belki bu bir kayıptır, belki hayıflanılan bir geçmiş ya da tamamlanmamış bir hikaye. Ama derinlemesine baktığımızda, o boşluk aynı zamanda bir potansiyeli de barındırır. Çerçevenin içini dolduracak bir şey yoksa, bu, hayatın bize yeni hikayeler yaratmamız için bir alan bıraktığı anlamına da gelebilir.

Bu çerçevenin bana hatırlattığı en önemli şeylerden biri, her ne kadar kayıplar ve yoksunluklar yaşamış olsak da hayatımızı yeniden inşa edebilecek bir güce sahip olduğumuz. Bu boş alanın önümde açıldığını fark ettikçe, “Bu boşluğu dolduracak ne yaratabilirim?” diye düşünmeye başladım.

Geçmişi Anmak, Geleceğe Alan Açmak

Hayatımız boyunca hepimiz bir noktada kayıplar yaşarız. Sevdiğimiz insanlar, eski dostluklar, geçmişteki gülümsemelerimiz… Tüm bunlar, hatıralarımızda yaşayan ama gerçek hayatta yerine koyamadığımız eksikliklere dönüşür.

Ancak böyle anlar aynı zamanda bir farkındalık yaratabilir: Geçmişe şükran duymak, o anıları yaşayabilmiş olmanın ne kadar kıymetli olduğunu anlamak ve bunu geleceğe umutla taşıyabilmek… Bu boş çerçeve, bana yeniden yazabileceğim sayfaları hatırlatıyor.

İçine Ne Koyacaksın?

Ajda Pekkan’ın o etkileyici sözleri kulaklarımda yankılandı: “Bu sefer çerçeve değil, resim arıyorum.” Hayat bazen sadece boş bir çerçeve sunar ama içini dolduracak resmi yaratmak bizim elimizdedir. Şu an, o çerçeveye koyacak bir fotoğrafım olmadığını fark etmek, aslında hayatın bana yeni bir şeyler yaratmam için sunduğu bir davet gibi geliyor.

Belki yeni insanlar, belki yeni başarılar, belki de sadece şu anın sakinliğiyle dolacak bir hikaye… Hepimiz hayatımızın belli dönemlerinde boş çerçevelerle karşılaşıyoruz. Asıl soru şu: Bu boşluğu doldurmak için ne yaratacaksın?

Hayat, bize yeni resimler çekmek ve yeni hikayeler yazmak için bir süreklilik sunuyor. Bu çerçevenin benim için anlamı, sadece bir obje olmasının ötesinde, yeniden başlamaların, farkındalığın ve umudun sembolü haline geliyor.

Teşekkürler Dünya…